Дзень маці: вершы на мове

Рукі маці

Іх цалавала зямля

Сваімі пясчанымі вуснамі

I каласамі;

Неба сьпякотай, вятрамі, дажджамі

Іх цалавала.

Пража нямала

Зь іх выпіла ў ночы бяссонныя

Сьвежасьці раньняй.

Колькі яны запалілі сьвітаньняў,

Зораў над намі.

Колькі сягоньня на іх

Віднеецца чорных, глыбокіх

Шрамоў і маршчынаў,

Гэта сьляды, што навекі пакінуў

Шлях наш суровы.

Толькі заўсёды,

Як мы зьберымося дамоў

I на стол пакладзе рукі маці,

Быццам ад сонца, ад іх пасьвятлее ў хаце

I ў сэрцы.

Максім Танк

*  *  *

Моўчкі

Берагамі тугі

Валакуцца вятры талакой,

Цягнуць невад смугі,

I трапечацца ў ім заранка.

На хутар,

Дзе пасвіцца

Знелюдзелы спакой,

Стала моўчкі прасіцца

Душа хутаранка.

Там бакі папралежвалі

Маўчуны валуны.

Без сваяцкай душы

Ім самотна таксама.

Там вартуе дагэтуль

Бясхмарныя сны

I чакае бяссонная зорка —

Мама…

Рыгор Барадулін

*  *  *

Хоць нешта…

Маміны вочы слухалі неба.

Маміны рукі чыталі луг.

Маміны ногі гадавалі дарогу,

Каб па ёй, ідучы няспешна,

Мог прачуць я і скеміць

Хоць нешта…

Рыгор Барадулін

*  *  *

Закалыхваючы…

Закалыхваючы,

Пэўна, стомленая,

Памылілася маці:

Не на верацяно,

А на сэрца маё

Сваю песню

Навіла.

Я і сёння асцярожна,

З хваляваннем

Разматваю

Клубок песень,

Каб хаця не парваць

Яе нітку.

Максім Танк

*  *  *

Я слаўлю маму

Я слаўлю мамы светлае імя –

Пяшчотнае, нібыта яблынь квецень.

Матулінага сэрца цеплыня

Нас сагравае лепш за ўсё на свеце.

Я слаўлю мамы светлую душу,

Якая разумее нас з паўслова.

Я толькі маму памагчы прашу,

Калі жыццё паставіцца сурова.

Я слаўлю позірк маміных вачэй,

Якія бачаць, што нам невядома.

Даруйце боль праплаканых начэй,

Калі нас доўга не бывае дома.

Я слаўлю маму, бо яна – як Бог –

Усім прабачыць і усё даруе,

Яна для нас сабою ахвяруе,

Як аніхто пакуль яшчэ не змог.

Мікола Ляшчун

*  *  *

Маці

Твой твар быў сонцам

Над маёй калыскай,

Якое я кранаў рукою,

якому прыглядаўся блізка.

Твой твар, як ветразь,

Над маёй калыскай

Вадзіў мяне

У мора казкі,

Вадзіў мяне ў мора ласкі

І зноў вяртаў мяне ў прыстань.

Твой твар

Быў над калыскай небам,

Небам зялёнага прадвесня.

Твой твар быў хлебам

І быў песняй.

Алесь Барскі

*  *  *

Мама

Не, усё-ткі не я: мама мая — паэтэса

Са шчымлівай грудною песняй,

З клопатамі пякучымі

Пра поле, балацявіну;

Пра тое, як спорна вучыцца

У горадзе

            меншаму сыну;

Пра старое гняздо буслішына,

Што разбурыў вятрыска…

Бачу: паўстала сцішана

Па-над айчынным прысакам

З пяцімесячным на руках

У скаромнай чорнай спадніцы.

Маму палохае страх —

Як жыць адной маладзіцы.

Мільгае за поўнач акно яе —

Удовай не спіцца:

Машынка стукоча. I мама пяе,

Абшывае сваю Велясніцу:

Каму — за пакосы, каму — за каня,

Каму — за шчырае дзякуй.

Сустракае яна прасветленасць дня

Усмешкай — адвыклася плакаць.

Позна класціся. Рана ўставаць.

Рана ўставаць — не бяліцца:

Па-над загонамі шчыраваць,

Па-над калыскай маліцца.

У чарадзе праліўных нядзель —

Не прапусціць грыбочка…

Кароткі, як шчасце, уходжаны дзень,

Яшчэ карацейшая — ночка.

Дыхае вольнымі мама грудзьмі,

Калі вяртаемся з поля.

Ушчувае: «Драціну з дарогі здымі —

Іншаму ног не паколе».

Кажа: «Ападзіны дол замялі.

Выткаўся жнівень раскошны.

Здымі сандалікі, не бойся зямлі,

Не бойся, дзіцятка, пожні…»

Прыеду. Кветка чакання ў акне

Міргае-цвіце ў адзіноце.

А вершы баюся чытаць,

                                 каб мяне

На глухой не злавіла ноце

Мама — мая паэтэса.

Яўгенія Янішчыц

*  *  *

Сынок і Маці

Пакуль яшчэ зялёная зямля

Трымае нас па міласці закона,

Сынок і Маці — зерне і ралля.

Сынок і Маці — мудрая ікона.

I спеюць хай удзячныя гады,

Бяжыць удаль дарога палявая.

Ён для яе маленькі назаўжды,

Нявопытны,

                     пакуль яна жывая.

Крывавы час, адкінь свой грозны меч,

Прыслухайся да сцішанага слова.

З кароткіх, як само жыццё, сустрэч

Саткана іх нявечная размова.

Яўгенія Янішчыц

Related posts:

1. 17 верасня. Дзень, калі мяжы не стала
2. Зміцер Вайцюшкевіч будзе спяваць песні на вершы Уладзіміра Караткевіча
3. «Беларус павінен любіць свой край, сваю мову і не выракацца іх». Дзень памяці Вацлава Ластоўскага
4. Музыкант Андрей Макаревич: «На «мове» говорить достаточно сложно»

Комментарии

Добавить комментарий Отменить ответ

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *

Комментарий

Имя *

Email *

Сайт

Первая полоса

Купалаўскі тэатр упершыню прадставіць сусветны паказ «Паўлінкі»

«Вместо просекко к устрицам подойдёт охлажденный брут»: витебские блогеры сняли ролик про коронавирус

Главные альбомы N.R.M. впервые появились на всех цифровых площадках

«Жетон на метро»: новая книга Андрея Федоренко

«Тутэйшыя». Тэатральныя гісторыі ад Рамана Падалякі

Сидящие из-за карантина по домам французы устроили флешмоб: они аплодируют медикам